Το όνομά του το πήρε, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, από τη λίμνη που υπήρχε παλιά, στη θέση του σημερινού Κάμπου, και η οποία κατά τους θερινούς μήνες, όταν το νερό στέρευε, γινόταν ξηρος-βάλτος. Η λίμνη αυτή αποτελούσε παλιά έναν από τους καλύτερους υδροβιότοπους της περιοχής, συγκεντρώνοντας διάφορα είδη πουλιών, κυρίως μεγάλα, όπως αγριόπαπιες (ρούσες), πελαργούς (λελέκια) και πολλά άλλα είδη, καθώς και πλήθος από βατράχια (τσιαμπλάκια). Κατά τις νυχτερινές ώρες, που επικρατούσε ησυχία, τα κοάσματά τους ακούγονταν μέχρι πάνω στο χωριό.
Αρχικά, το χωριό ήταν κτισμένο γύρω από το ξωκλήσι "Παναγιά", δηλαδή, λίγο χαμηλότερα από εκεί που βρίσκεται σήμερα. Ακόμη σώζονται ερείπια αυτού του παλαιού οικισμού (Παλαιοχώρι). Οι πρώτοι κάτοικοι που εγκαταστάθηκαν στο "Παλαιχώρι" προέρχονταν από την αρχαία κωμόπολη Κλαυδιάζανη ή Κλαδάζανη, κτισμένη κοντά στη βρύση Αργυροχωρίου και η οποία το όνομά της το είχε πάρει από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κλαύδιο. Οι παλιοί ακόμη θυμούνται τη φράση : "Αυτά τα λέγανε στη Κλαδάζανη". Το πότε μετακινήθηκαν οι κάτοικοι από το "Παλαιοχώρι" στη σημερινή του θέση δεν είναι εξακριβωμένο. Οι λόγοι, πάντως, που ανάγκασαν τους προγόνους μας να μετακομίσουν ήταν : α) οι επιδρομές που δέχονταν από ληστοσυμμορίες, που περνούσαν από το "ντερβένι", τον κεντρικό δημόσιο δρόμο, και β) η ελονοσία, λόγω των κουνουπιών του βάλτου.
Τα σημερινά τοπωνύμια, τα ονόματα δηλαδή διαφόρων τοποθεσιών του χωριού, μας πληροφορούν για την ύπαρξη οικογενειών που έζησαν στους χώρους αυτούς. Βούδρης ή Μπούντρης, Βράνος, Γκαϊντάζης, Γκίκας, Λύτος, Μπεικάρης, Παππάς, Πάσιος, Τζέλλης, Τσιάτης, Τσουκαλάς, Φακατσέλλης. Πολλά από αυτά τα επίθετα συναντώνται και στα χωριά της Δερόπολης, στην βόρειο Ήπειρο.